Bu fikirləri siyasi elmlər doktoru, professor Vüqar Rəhimzadə “sirin.az”ya açıqlamasında deyib.
Vüqar Rəhimzadə diqqəti Kremldə Putin-Paşinyan görüşünə yönəldərək bidirib ki, Rusiya-Ermənistan danışıqlarında əsas müzakirə mövzularından biri iqtisadi məsələ olub. Açıqlanan rəqəmlər Ermənistanın Rusiyadan nə qədər asılı olduğunu bir daha təsdiqləyir. Ermənistanla Rusiyanın ticarət dövriyyəsi 2023-cü ildə 7 milyard dolları keçib. Ermənistanın Avrasiya İqtisadi İttifaqı ilə ticarət dövriyyəsinin isə 14 dəfə artığı xüsusi vurğulanıb. Bu reallıq da qeyd edilib ki, Ermənistanın Rusiyaya ixracı kəskin artıb. Məhz bu faktın özü müxtəlif sualların yaranmasına səbəb olur. İqtisadi böhran içərisində çabalayan, dövlət büdcəsi xaricidəki erməni diasporunun ayırdığı vəsaitlər hesabına formalaşan, iqtisadi göstəriciləri ən aşağı səviyyədə olan ölkələr sırasında yer alan Ermənistanın birdən-birə hansı yolla “iqtisadi tərəqqiyə” nail olması maraq doğurmaya bilməz.
V. Rəhimzadə vurğulayıb ki, Ermənistanın ixrac imkanlarının “genişlənməsi” bir daha bu reallığı təsdiqləyir ki, işğalçı dövlət Rusiyanın hesabına yaşadığı halda özünün əzəli ağasına arxa çevirir. Müstəqillik qazandığı gündən bu və ya digər ölkələrin maraqlarının ifadəçisinə çevrilməsi bu gün Ermənistanın “möcüzəli” iqtisadi inkişafında da özünü qabarıq şəkildə büruzə verir. Başqa sözlə, Ermənistanın xəyanətkarlığı dünyanın diqqətindən kənarda qalmır. Əvvəldə də qeyd etdiyimiz kimi, yeni yiyə axtarışı bu ölkənin beynəlxalq münasibətlərdə etimad qazanmasına, davranışlarında səmimilik göstərməsinə daim böyük maneə yaradıb. Çünki hazırkı dövrün digər reallığı isə Ermənistanın sanksiya altında olan malları gizli yolla Rusiyaya satması, Qərbə xəyanət yolunu tutmasıdır. Bu mühüm məqamı da xatırlatmaq istərdim ki, aprelin 5-də Brüsseldə ABŞ, Avropa İttifaqı və Ermənistan görüşündə də əsas müzakirə mövzusu guya Ermənistanın iqtisadi vəziyyətinin yaxşılaşdırılmasına dəstək məsələsi idi. Dünya güclərinin işğalçı dövlətə maddi dəstək yarışına girişmələrinin arxasında dayanan maraqlar özlərinə “gizli” olsa da artıq hər kəsə aydındır. Vüqar Rəhimzadə vurğulayıb ki, Nikol Paşinyan hakimiyyəti ikili oyun oynamaqla özünə “dəstək” qazanmağa cəhdlər etməkdənsə, hazırkı dövrün əsas çağırışı olan Azərbaycanla sülh müqaviləsinin imzalanması prosesini tezləşdirməklə özünün iqtisadi vəziyyətini yaxşılaşdıra bilər. Hələ 30 illik işğal dövründə bu reallıq dünya gücləri tərəfindən də qeyd edilirdi ki, münaqişənin mövcudluğu regionun iqtisadi inkişafına ən böyük maneədir. Ermənistanın işğalçılıq siyasəti ucbatından bütün layihələrdən kənarda qalması onun iqtisadi böhran içərisində çabalamasında əsas amillərdən biridir. Hazırkı dövrdə, Azərbaycanın sülh təklifinin gündəmdə olduğu bir vaxtda Ermənistanın yeni yiyə axtarışına çıxmasından çox müqaviləni imzalanması onun üçün daha faydalı olardı. Başqa sözlə, xəyanətkarlıqla iqtisadi vəziyyətini bərpa etməyə çalışan Ermənistanın siyasətində hansı dəyərlərə söykəndiyi artıq tam şəkildə özünü nümayiş etdirir.